Komentarze

:)
zaraz coś...tylko muszę do kuchni :)

Gabrysia, Stefan...no :) Tak ładnie powiedziane to wszystko...
Pani Różo :))) Uśmiechnij się :)
Teraz przypomina mi się "Oskar i pani Róża"...:) Mądra książka, zresztą mądry autor,bardzo cenię...Tak skojarzyłam :)
I taki cyt. pasujący myślę nie tyle do tutaj piszących - bo już o tym wiecie doskonale - co do reszty zabieganej świata :)
"...codziennie patrz na świat, jakbyś widział go po raz pierwszy. "

Pani Różo.
Kocham góry...od zawsze:)
Uwielbiam oglądać zdjęcia takie jak są tutaj..
Że czadem komentarze nam zbłądzą?...no przecież bywa! Życie to nie sztywne ramki:)A podziwiać piękno Sidziny i okolic, można także z uśmiechem:)

Stefan...powiedziałeś to extra!!! Zieleń koi..... Koi oczy, ale koi też nastrój..
W mojej pracy to pomaga....bardzo:)
A sidzińska zieleń potrafi być taka piękna..

Ja mam taką pracę do dziś :) Takie ZPT:)
A na odpust pojechałabym....bo pierścionek z niebieskim oczkiem...i po piernika z napisem lukrowanym:):)

Pięknie to powiedziałeś Stefan. Spod Twojego pióra powstał chyba niejeden wiersz...

I teraz wiadomo dlaczego tablice w szkole są zielone... nic tak jak zielony kolor nie uspokaja oczu i pieści je wyjątkową czułością, od której większa jest tylko czułość którą daje oczom obraz ukochanej osoby...

A ja chciałbym się dowiedzieć pani Różo jaka mądrość i przesłanie kryje się za umieszczeniem tego komentarza akurat pod tym zdjęciem, bo to na pewno nie przypadek. :)... dodaje uśmieszek aby wyrazić moje sympatyczne nastawienie do tej wiadomości.
Tereso myślę że nie ma co się tłumaczyć... młodzież do której i ja się zaliczam, jest jaka jest, a my chyba naszą "młodzieżowatość" tutaj dobrze okazujemy...:)

Dobrze, pani Różo, że pani to powiedziała...
Czasem gadamy głupoty. " Młodzież ". ;) Niech pani wybaczy, z pewnością i ja przyczyniłam się do tego zdenerwowania.
Ach te moje 'nieszczęsne' poczucie humoru, przepraszam.
Jak już pisałam wcześniej naprawdę mam wielki szacunek do takich miejsc i ludzi przywiązanych do ukochanej ziemi.
Jaśka tu brakuje chyba..:(

Pochodze z Sidziny, która zawsze jest w moim sercu. Z ochotą oglądam kazde dodane zdjecie. Niektóre komentarze są bardzo płytkie i denerwują mnie. Chciałaby dowidziec się coś mądrego, ciekawego o miejscu pokazanym na zdjęciu.

Ach, ta architektura kiedyś..każdy detal dopracowany..Dzieła sztuki.

Jaka ładna, zadbana...XVIII w. nie widać ani trochę upływu czasu. Szkoda, że nie widać kto w środku.

hahaha ! ZPT ! :D noo..my robiliśmy z drewna takie różne, np.półeczki na przybory do szycia, albo...w kucharzy bawiliśmy się tzn.sałatki robiliśmy :)

A wiesz, że też o tym myślałam..tylko.., że piątek, no nie wiem :( ale może to sie do niedzieli przeciągnie..?:) Przeważnie właśnie na niedzielę przenoszą, jakąś zbliżoną, kiedy jest to wspomnienie patrona.
W ogóle to fajnie by było sie kiedyś tam spotkać...No i GÓRY ! :))

A ja pamiętam jak się w szkole na ZPT takie robiło......z wełny elastycznej czy jakiejś tam:)

A co do odpustu....może by się wybrać?....Szkoda, że nie mają w niedzielę, jak u mnie... :)

:)
Marcin(ku)ie, a którego boba, geldofa czy marleya..? ;P
aa..taki żart :)
Gabrysiu na razie mamusine są nie do zdarcia ;)
Raczej to niemożliwe by takowe na odpustowych sztandach bywały. Nie sądzę, by ktokolwiek używał jeszcze takich papućków ;) Choć u nas (w rodzinie) wiodą one prym i są w modzie, a jakże :))

Fajne...i bardzo ciekawe...
Tak normalnie, to jest jedna droga i się rozchodzi w trzech kierunkach....A tu inaczej:)
Czy te drogi może też "idą" z różnych kierunków?

Marcinku....lepiej palnąć jedną gafe, niż ciągle szukać gaf innych....:)



Tereska...to oczywiście Ciebie witałam...i Tobie też obiecałam załatwić kapciuszki:)

16tego odpust w Sidzinie....Ciekawe czy będzie kram z kapciami z włóczki:):):)

Znów palnąłeś boba [Gabrysiu].

:) Cześć Gabi:) Nie. Nie sztrykuje...Ale znam kogoś kto robi to rewelacyjnie...znajomości mam:) Papciuszki załatwię:)